Ervaringsverhalen
Conaction ondersteunt jongeren bij het vinden van hun plek in de samenleving. Wij vertellen graag hoe we dat doen en jongeren willen hun ervaringen soms ook delen. Op deze plek tonen we de verhalen die iedereen mag kennen. Wil jij jouw ervaring delen? Dat kan! Stuur ons een mailtje, appje of bel ons op. Dan kijken we samen hoe we jouw verhaal vertellen.
Leonie (16): Toch een diploma én een fijn vooruitzicht
Leonie had het lastig toen ze zich voor hulp bij Conaction meldde. Ze was 16 jaar en tot dat moment was het op geen enkele school gelukt om er altijd te zijn en om zich aan afspraken te houden. Vanaf de basisschool ging het al fout. Door angsten, vervelende ervaringen in het verleden en allerlei andere zorgen kon ze het op school simpelweg niet bolwerken.
Ze had geen duidelijk antwoord wanneer je haar vroeg waarom het moeilijk was om naar school te gaan. De meeste kinderen op school vond ze gewoon aardig, ze werd niet gepest en er waren geen problemen met docenten. Ook is Leonie slim en had zin om te leren. Toch kwam ze elke dag vol spanning thuis en had ’s avonds zoveel hoofdpijn dat het de dag er na niet meer lukte om naar school te gaan. Als dat dagelijks zo gaat, zakt de moed je vanzelf in de schoenen. Via de leerplichtambtenaar is Leonie voorgesteld om deel te nemen aan het dagprogramma van Conaction. Voor haar moeder betekende dat extra ondersteuning op het gebied van ouderbegeleiding.
Weer prettig thuis
Na een voorspoedige start en deelname aan het dagprogramma bleken de gevolgen voor Leonie vergelijkbaar met die op school: Veel hoofdpijn en spanningen. De gesprekken thuis met de gezinsbegeleider verliepen wel goed en hadden resultaat. Haar moeder leerde om op een andere manier met situaties om te gaan, waardoor ze zich niet meer hulpeloos voelde. Moeder werd zo rustiger, waardoor Leonie zich thuis weer prettig ging voelen. Door dat succes ging het al iets beter met Leonie. In de tussentijd kreeg haar moeder extra ondersteuning om haar groeiende schuldenlast het hoofd te bieden.
School nog te lastig
Naar school gaan lukte nog niet. Leonie probeerde wel enkele maanden een groepsbehandeling. In die periode ontpopte zij zich als een fijne steun voor groepsgenoten, maar voor haarzelf bleek er weinig winst te behalen. De groepsbehandeling werd in overleg met de verwijzer daarom beëindigd.
Stage lukt wel
In overleg met de school van herkomst, de leerplichtambtenaar en Conaction besloot Leonie zich aan te melden bij het MBO, niveau 1 onderwijs. Ze liep al snel tegen het bestaande probleem aan. Haar betaalde stage in een leuke kledingzaak in het dorp ging vervolgens wel erg goed. Ze kon goed overweg met klanten, deed haar werk met plezier en had een prima relatie met haar leidinggevende.
Schoolprogramma 2.0
Conaction is daarop met de school en leerplichtambtenaar gaan overleggen. Wat als we zouden stoppen van Leonie te vragen zich aan school aan te passen? Door samenwerking tussen de organisaties kon Leonie een aangepast schoolprogramma volgen met lessen in een rustig lokaaltje bij Conaction. Ze kreeg persoonlijke ondersteuning wanneer ze daar zelf om vroeg. Dit bleek geknipt voor haar. Leonie behaalde haar eerste diploma. Voor haar praktijkexamens scoorde ze drie keer een tien!
Weer gelukkig
Ruim een jaar na afronding van de hulp stuurde Leonie ons dit Whatsapp-bericht:
“Hey Serge, ik wou graag even leuk nieuws delen met jullie! Wij hebben afgelopen vrijdag een bod gedaan op een koophuis en vandaag te horen gekregen dat ze akkoord zijn😁 Wij gaan met enorme stappen nog steeds vooruit. Allebei een leuke baan met goed vooruitzicht! Ik denk dat ik nu wel kan zeggen dat het geluk op ons pad is gekomen haha😅 En toch denk ik er nog dagelijks aan dat ik dit toch ook wel heb kunnen bereiken met jullie hulp!! Ben jullie tot op de dag van vandaag nog steeds ontzettend dankbaar voor de goede hulp en de zet in de goede richting.”
Evi (11 jaar): “Ik merkte dat het helpt als je minder dingen stom vindt”
De 11-jarige Evi zat in groep acht van de basisschool. Daar ging het lange tijd heel goed. Ze kon makkelijk mee met de klas en de geboden lesstof. Ze had het er naar haar zin. De sfeer was volgens haar heel fijn en ze had genoeg vrienden en vriendinnen om buiten de lessen om plezier te maken. Maar na de overgang van groep zeven naar acht voelde ze zich toch wat anders dan daarvoor.
De druk om te presteren werd iets groter en sommige kinderen lieten ander gedrag zien dan voorheen. Waarom wist ze niet precies, maar het deed iets met Evi. In een maand of drie tijd voelde ze haar interesse voor school minder worden en had ze steeds minder leuk contact met klasgenoten.
Lager schooladvies
“Ik had het eigenlijk niet eens zo in de gaten, totdat ik lagere cijfers haalde dan ik wilde,” zegt Evi. “Dat vond ik echt helemaal niet leuk. Want ik had een schooladvies in mijn hoofd en dat werd anders door mijn resultaten. Daardoor kreeg ik nog minder zin in school. De juf en de kinderen in mijn klas merkten dat ook. Van de juf kreeg ik meer op m'n kop omdat ik niet opschoot of met de verkeerde dingen bezig was. De kinderen werden minder aardig, die pestten mij zelfs. Het werd steeds minder fijn om daar te zijn, ik zat echt een beetje in de put.”
Ruzie
De ouders van Evi merkten aan de schoolresultaten dat er iets aan de hand was. Maar ook thuis was de sfeer veranderd. “Evi was ook thuis minder geïnteresseerd in leuke dingen,” zegt Steffen, de vader van Evi. “Ze zat steeds meer te gamen en trok zich minder van het gezin aan. Daardoor ontstond er weleens ruzie en dat maakte de sfeer al helemaal niet beter. We zijn daarom op zoek gegaan naar een oplossing en kwamen via de school uit bij Conaction.”
Positiever
Bij Conaction ging Evi in gesprek met een onderwijsdeskundige. Dat was volgens haar 'super chill' en leverde heel snel iets op. Evi: “Ik ben gaan praten over wat mij dwarszit en vooral over wat ik wil. De onderwijsdeskundige liet mij op een fijne manier zelf bedenken wat ik kan doen om te bereiken wat ik wil. Daar is school natuurlijk belangrijk voor. En school is leuker als je zelf meer inzet toont en aardig bent tegen anderen. Niet meteen makkelijk allemaal, maar ik merkte wel heel snel dat het helpt als je minder dingen snel stom vindt. Je wordt er positiever van en gaat beter snappen waarom iets belangrijk is. En terwijl ik mij anders gedroeg, gingen mijn ouders ook weer leuker doen!”
Motivatie
Inderdaad, de ouders van Evi hebben ook naar hun eigen gedrag gekeken. Steffen: “Wij hebben goed met elkaar gepraat, ook met Evi uiteraard. Daarna hebben we besloten allemaal beter naar elkaar te luisteren. Daarin heeft Conaction ons goed geadviseerd. Als ouder heb je vaak de neiging om veel van je kinderen te eisen. Dat hoeft misschien niet altijd. Wij vinden het belangrijk dat Evi zelf leert inzien waarom iets belangrijk voor haar is. Als je geen straf oplegt om gedaan te krijgen wat je wilt, maar er wat meer redenen voor geeft, motiveert dat een kind meer. Dat hebben we wel gemerkt. Evi kreeg weer veel meer zin in school en thuis werd het veel gezelliger.”
Weer zin in
Aan het einde van groep acht kreeg Evi haar definitieve schooladvies. “Dat is uiteindelijk hoger geworden dan ik aan het begin van het jaar had gedacht. Daar was ik heel blij mee. Ik zit nu op het JTC en daar gaat het hartstikke goed!”
Pascal (4 jaar): Binnen drie maanden toch naar school"
Halverwege het schooljaar werd Pascal aangemeld bij Conaction door een jeugdprofessional. Hij vertoonde afwijkend verbaal en agressief gedrag op de peuterspeelzaal. Zijn aanmelding voor school werd om die reden uitgesteld. Binnen zijn gezin was sprake van een gespannen situatie tussen de ouders en speelden er verschillende problemen.
Intensieve begeleiding
Pascal is bij Conaction mee gaan doen aan het dagprogramma. Hij werd zes weken geobserveerd met oog voor zijn perspectieven in ontwikkeling en onderwijs. Hij is daarnaast intensief begeleid voor de ontwikkeling van zijn sociale vaardigheden, gedrag in de groep en weerbaarheid. Om te leren omgaan met prikkels in groepen heeft Pascal ook deelgenomen aan activiteiten met leeftijdsgenoten bij Don Bosco.
Start basisschool
De ouders van Pascal zijn eveneens intensief begeleid, maar dan thuis. Aanvankelijk gezamenlijk, later individueel omdat ze gingen scheiden. De ontwikkeling van Pascal verliep zo voorspoedig dat werd besloten om na drie maanden te starten met basisonderwijs. Ook daarbij is Pascal individueel begeleid.
Positief resultaat
Na de combinatie van dagprogramma, observatieperiode en intensieve begeleiding bleek verdere behandeling niet nodig. Thuis werd de situatie rustiger en zo ook Pascal. De start op school verliep voorspoedig. Eerst een paar dagen per week naar school en na verloop van tijd elke dag. Zijn ouders kregen los van elkaar aanvullende gezinsbegeleiding en de thuissituatie is genormaliseerd. Door een goede samenwerking van alle deskundigen en betrokkenen is de persoonlijke situatie van Pascal binnen drie maanden gestabiliseerd en veilig geworden.